Ik voel me als herboren.

Na een lange winterslaap lijkt mijn lust voor ondernemen weer gezond en actief te zijn. Ik had er eerlijk gezegd wel wat mee in de maag gezeten, dat doet een mens nou eenmaal. De kunst van het niksdoen is niet voor de 'faint hearted'. Ik had mezelf altijd als een meester gezien, echter werd me hier de zwarte band afgenomen en moest ik me terugwerpen op de mat voor een paarse overwinning.

Bordom..Verveling..Neuspeuteren..

En bovenop alles een niet weggaande last van mijn nieren, met als gevolg dat er bakken gedronken wordt en constant geloosd moet worden.

Dat was mijn vermaak voor de dag.

Maar niet meer.

Eerder vermeld (blog nummer zoveel) dat het zetten van doelen je wereld op zijn kop kan zetten, hoe klein, banaal of dagelijks die ook kunnen zijn. Om in Marshall termen te spreken: 'A reason to put on pants in the morning'.

Ik zat met een angst in de maag dat deze laatste weken al het goede van de maanden ervoor aan het wegvreten waren en dat ik er niks aan kon doen om het te stoppen.

En toen zag ik 'Into the Wild'

Ik had de film lang vermeden en me niet gewaagd aan het boek, omdat ik van zoveel mensen (waaronder enkele hardcore Alaskanen(is dat een correct woord) had gehoord dat het een vereering van een idioot was. Een dromer die alle regels van overleven aan zijn laars 'lap'te..

Maar dan komt er zo'n niet speciale dag waarop je dan toch een dvd in je speler stopt...

En kijkt.. en jankt.. en herkent.. en jankt.. en er nog eens een ronde van doet

en de soundtrack koopt..

Je weet hoe ik soms op films kan reageren. (vraag Bas anders)

Ineens was de schuld weg. Ik had deze tijd nodig, ik was iets aan het vinden en ik was zo dichtbij dat het puntje van mijn tong er heet van werd.. Ohw als ik het maar kon vangen..

En daar was het..

Herboren.