Op zoek naar werk is de weg wat lastig. Ik wil op de 'legend of the seeker' set komen, al was

het maar voor een inside peek op hoe het eraan toegaat. Een van de manieren binnen te komen, is als een extra (opvulspul acteur) in de achtergrond. Hiervoor moet ik me inschrijven bij KAM casting, het enige buro dat voor Legend de extra's cast. Ook het enige buro die het inschrijfgeld niet op voorhand, maar pas na je eerste klusje vraagt. Geen werk gehad, hoef je niet te betalen, prima! Drie dingen waren shit en hielden me nog tegen:

Een Nieuw Zeelandse bank account
Een Nieuw Zeelands IRD nummer (belasting willen ze overal)
Een natuurlijke haarkleur

De twee eerste zaken waren lastiger als gepland, je moet namelijk voor een bankrekening bewijs van adres hebben, en laat Craig nu net het land uit zijn. Via omwegen en een faxdichtheid van heb ik jou daar heb ik uiteindelijk een bankrekening geopend. I'm going kiwi baby!

Het IRD kantoor had fouten gemaakt (zij, niet ik, en dat gaven ze toe) bij mijn eerste aanvraag en zodoende moest ik weer opnieuw door de mallemolen. Op een fijne manier was het vertrouwd te merken dat de belasting hier net zo goed werkt als thuis. I'm going even more kiwi baby, yeah!

Dan, zoals de foto al liet zien ben ik naar een kapper geweest, voor het eerst in 10 maanden. Maar niks geknipt, alleen de kleur rechtgezet, die uitgroei begon te praten, lopen en had het over kinderen krijgen, dus dat kon echt niet meer.
Met mijn budget en wat navraag werd me aangeraden 'China' town in te gaan. Een lachertje, aangezien de aziaten hier meer dan 60% van alle winkels bezitten. De banken zijn in handen van de Indiers trouwens. Ik vond na wat zoeken een klein kapperszaakje op de hoek van een straatje. Het zag er druk uit en ik was was net bezig te inspekteren wat de prijzen waren. De kapster wuift me dwingend naar binnen. Ik loop naar de balie en krijg een aanspraak waar ik niks mee kan. Shit, is dat Engels? Aaah. een snelle blik over de klanten leert me dat ik de enige westerse haarling ben. Geen probleem, ik hou wel van een uitdaging. Het zag er alleen druk druk uit, elke stoel was gevuld en de wachtkamer was bezet.

Ik zeg, 'You look busy, maybe I come back another time'
'NO! NO BUSY, you come, SIT, you sit, yah sit, eat candy, good candy'

En met een overtuigingskracht en semiharde hand wordt ik aan mijn heupen begeleid naar een andere wachtbank, krijg plakkerige snoepjes in de hand gedrukt en hoewel ik heb gevraagd hoeveel kleuren kost, lijkt de vraag in de lucht verdwenen en ben ik een gewillig varken op de slachtbank.

De rest van de gesprekken ontgaan me, ze spreken een Chinees dialect dat ik niet gewoon ben, misschien kun jij me helpen Paul, denk ik nog.

Mijn kapster blijkt nog minder Engels te kunnen en heeft bij alles een vertaling nodig van haar collega, die ook niet elke zin meekrijgt. Ik hoop maar dat ze begrijpen dat ik niet voor de Cut kom maar voor de Colour. Na 10 minuten elkaar met handen en voeten bestookt te hebben en haar echt verzekerd te hebben dat ik terugwil naar bruin en niet nog meer blond hoef, steekt ze een kleurboek voor mun neus en ik voel me al wat beter.

Hoe ouder je wordt, hoe meer je de rust van een kapperstoel en de hoofdmassage kunt waarderen. Dit heb ik geleerd van mijn moeder, die ons vaak aanspoorde als kleine ukken kappertje te spelen op haar haar. Slimmerik!

In dit geval was er een bonus. Ik kreeg een daadwerkelijke 25 minuten lange hoofdmassage all in. Nice. De paniek sloeg me om de oren toen na wat wel een eeuwigheid leek mijn haar uit de shampoo kwam

Het had de kleur groen met een dikke grijze gloed en ik kon wel janken. Ook leek de kleur niet natuurlijk en was de uitgroei, zei het nu groen, nog steeds te zien. Mijn kapster maar zeggen, You like, you like, good colour, like very much, you like?

'Ehm, It kinda looks like it's grey and green and I can still see the difference in colour', zeg ik voorzichtig.

De ogen van de kapster schieten vuur en vuur 2 seconden denk ik, ohw nee die gaat de schaar pakken. Dan is de blik verdwenen (best spooky Paul, heb jij dat ook eens meegemaakt) en is de Chinese gastvrijheid weer terug, inclusief haar clientele lach. In snel Chinees gebaart ze haar vertaler en ik krijg te horen:

Is good, will good be, we just blowdry yes?

En het moet gezegd, na een hevige blowdry sessie zag het er al beter uit. Ik doezelde weer weg (niet oz extreem als dat belgische tatoage meisje ;)) en schrik op als er iemand al halverweg is met het stijlen van mijn haar. Shit, dat wilde ik niet. Maar ik kon moeilijk rondlopen met eenhalve stijle en een halfe krul kant, dus de taak werd afgemaakt. Eindresultaat was, wel, ik heb er inderdaad over naar huis geschreven..

Hier is de hond in bed reclame van de vorige keer
https://www.bedsrus.co.nz//Default.aspx?

Deze reclame is niet uit te leggen zonder ranzig te worden, kijkt zelf!
http://ubykotex.co.nz/

tot een volgende keer

Oogjes dicht, snaveltjes toe..