De OntmoetingMet Elena. Naar Taupo gereden nadat ik haar de tip van de naked bus had gegeven. (ze moest helemaal uithet noorden komen).Na een txt message dat ze een lift van 2 Franse kornuiten zou krijgen naar taupo en de gouden tip van een gratis camping aldaar (op en prachtige lokatie), gin ik op weg.En daar kwam ze aangereden, in een Franse rode familieauto met 2 glimlachende fransozen, genaamd Nicolas en Jerimi. Zo kreeg ik ineens een totaal nieuw stuk Taupo te zien door de ogen van 2 Franse vakantieknapen, die klaarblijkelijk al heel wat meer tijd hier hadden gespendeerd, dat wil zeggen midden noorder eiland. Ook hadden zij een verdraaid handige reisgids (Frans uiteraard) die hun de gratise kneepjes van het vak bijbracht. Zo wisten zij van deze campingspot af en vertelde ze me ook van de gratis! hotpools even verderop. Waarom hebben ze dat reisboek niet gewon braaf in het belgisch, engels, duits, nieuw zeelands of zelfs zwahili in de schappen van de slegte liggen. Nee, de enige versie is in het Frans en blijkt uiteraard niet meer te krijgen. Na een aangebode maaltijd op een gasbrander in de auto (het waaide te hard buiten en ja we waren voorzichtig) en wat small talk hier en daar, met lichtelijke haken en ogen (Nicolas spreekt een miniem aan engels en mijn Frans is net een niveau hoger dan voulez vous couchez avec moi, maar dan ook net). Joke was stout en gaf (nadat er naar gevraagd werd) de belgische vertaling van voulez vous..... 'Hedde gij goesting om te poepen' Ik hoop niet dat Jerimi of Nicolas deze zin in de praktijk brengt. Het zijn broekies trouwens, de 20 net gehaald of nognet niet. Met het puberdons nog op de kaaklijn, wat door moest gaan voor een baardje maar waardoor ik elke keer mijn impuls tegen moest houden met' hey er zit nog wat pasta op je kin'. Enfin, de volgende dag namen we onze tijd en trokken in de middag Taupo in voor de broodnodige inkopen en afhandelingen. Elena wilde een bankrekening openen hier bij de kiwibank omdat ze binnenkort wil/moet gaan werken voor het geld. Haar engels is erg goed in mijn oren, maar ze vindt zelf van niet en vindt haar accent (een lief Italiaanse inslag natuurlijk) te aanwezig en slaat daarom dicht bij officiele instanties. Dus we gingen samen de kiwibank in. Ik overtuigde haar dat ze het echt zelf kon en liet haar een rekening openen. Eenmaal buiten zij ze dat de rekening haar 50 dollar zou kosten en haar pasje een week zou duren. Dat leek me vreemd, dus ik ging mee naar binnen en samen met de loketiste kwamen we eruit. Alles leek goed te gaan, jawel het zou dan eindelijk lukken... SHIT vergeten, de bank moet een current adres van je hebben. De loketiste was zo vriendelijk om te vermelden, maakt niet uit, het mag ook je motel zijn hier, zij kunnen voor je verifieren, waar verblijf je... Elena keek de vrouw met grote ogen aan. Ik antwoorde.. ahum.. in mijn campervan.. ach juist, current adres, parkeerplaat bij de pak 'n save, maar dat kan binnen een half uur veranderen. Hoewel de dame erg vriendelijk was, zoals alle kiwi's, was haar gevoel voor humor op deze mooie dag net wat matter. Sorry? vroeg ze ietwat doordringend, ahum ze couchsurft momenteel mijn auto, ze heeft hier geen vast adres. volgens mij heb je daarbij ook een bestempelde brief met haar naam en adres nodig is het niet. De loketiste knikte en keek ondertussen naar de volgende in de rij. Grom, wij zijn momenteel de klant , we hebben der lang genoeg voor gewacht. Geen succes dus. We liepen de bank uit en ik probeerde Elena uit te leggen wat er zojuist beproken was. Kortom je moet ergens als je couchsurft, vragen of je jezelf een brief mag sturen via de post zodat je bewijs van adres hebt en of je vervolgens dat adres mag gebruiken om je in te schrijven bij de kiwibank. Slik.. te gecompliceerd misschien. Lost in translation. Ik begon Bill Murray steeds beter te begrijpen. Na een wat ongelukkige 'coming out' van mij voor Elena (ze vroeg of ik een vriendej had en ik zei nee geen vriendje en geen vriendinnetje) Ik kan het niet helpen, ik probeer niemand te shokeren, ik probeer ze alleen de vraag in de toekomst opener te stellen, zoals heb je een vriendje OF vriendinnetje of heb je een relatie. Ach het is goed om het snel duidelijk te hebben dan weet je het snelst of jij en je reispartner met elkaar overweg kunnen. Er zijn mensen die je dan verwijten dat je zoiets duidelijk moet maken op je profiel??? pardon, onder hobbies zeker: hobbies, meisjes ...en jongens.. Maarr goed. Ff terug naar lake Taupo voor een natuurlijke douche en hop naar de hotpools in een superduper gratis park met een hardloopparcour en een vette kabelbaan en de gratis hotpools (die vol met backpackers zaten, want gratis nieuws verspreidt snel) na een uur in 45 graden te hebben gezeten was ik het wel weer zat en ging terug naar de auto om wat te lezen. Daar sprak een wat oudere Fransman me aan nadat hij al 15 minuten aan het ronddralen was om de moed (en het juiste engels) te vinden mij een vraag te stellen. Of ik wist waar hij gratis kon overnachten met de campervan. Hij wees naar de rest van de groep, 4 middelbare Fransozen die verlegen terugzwaaide. Ik lachte van binnenuit en legde hem zo goed mogelijk uit daar te komen (hier en daar een Franse uitleg in het verhaal gestopt wat scheen te helpen) uiteindelijk heb ik ze meer tips en trucs gegeven van de plaatsen waar ik hier in de buurt gratis heb overnacht en ze waren der erg joli mee.
De avond viel in en ik had de jongens uitgenodigd een film te komen kijken in de auto. Ik vond Eurotrip wel toepasselijk en ook al snapte ze niet ieder woord, de humor ging perfect. Mi skuzzi mi skuzzi, Scotty doesn't know.

Tijd voor een afscheid van de 2 heren, we gingen weer onze eigen weg. De eerste dag alleen met Elena op pad. Op naar Wanganui, maar natuurlijk wel zo dat Joke alle centimeters die ze nog niet gezien had ook kan berijden. We namen de pioniersroute, een praktisch onverharde weg die niemand neemt omdat er een veel betere snellere highway is gebouwd enkele jaren terug. Maar wij namen hem wel . Hier kon Elena wat vingeroefenen met het besturen van een grote bus aan een rechterstuur aan de linkerkant. De pioniersroute is een stoffige stenen weg die langs early settlements gehuchten rijdt zoals Jerusalem, Krete en Venice. De gelovigen alhier wilde een nieuw utopia creeeren, maar verder dan de plaatsnamen en een verstokte stoffige kerk is het niet gekomen. Ongelofelijk knap van de mensen die er nog wonen, compleet van de buitenwereld verstoken. Daarnaast had je hier prachtige panoramische uitzichten over de Whanganui rivier. Wisten wij veel dat we deze over een paar dagen zouden bevaren.

Waarom het rijden op Nieuw Zeelandse wegen zo gevaarlijk is, zelfs al het de meest remote verlaten weg betreft is de ongeloofelijk afleidende vergezichten die het biedt. Het zou verboden moeten worden.

Wanganui, de stad (nou ja stad er wonen meer dan 16000 mensen en dan is hier een plek algauw tot stad gedoopt) is niet echt een plek om dagen te verblijven, ongeacht of het goed weer is. Naast dat de enige lift hier in de stad een nationale attractie is die om 1800 sluit en ze een leuke toren hebben, blijft het daar wel bij. Ons plan was dan ook er een dag te zijn (of korter) en dan door te gaan naar het studentikoze Palmerston North. Maar toen ontmoette we Carol van de plaatselijke VVV. We hadden gelezen dat je hier voor een dagje een kano kon huren en dat leek ons wel leuk. Carol keek ons streng aan. foei nee nee nee, jullie gaan geen kano voor een dag huren. Pardon? Nee, jullie gaan lekker veel eten kopen, muggenspray halen, een hoed opzetten en 3 dagen kayaken! Pardon? Ja, Carol is een zeer overtuigend mens met het kiwihart op de juiste plek en ze haalde ons over een 3 daagse trip te maken over de whanganui rivier die ons ongeveer 7 uur per dag aan het roeien zou houden. De meest adembenemende foto's kregen we voorgeschoteld en hoewel ik nog protesteerde met, maar neen dat is veel te veel geld (wat eigenlijk helemaal niet waar is als je er langer over nadenkt) en kan het niet een dag minder (wat 2 keer zo duur is omdat er dan een jetboat moet komen om je op te halen) was mijn moeite tevergeefs en boekte Carol onze trip zo net voor kerstmis.

We zouden in 2 hutten overnachten (als je snel genoeg kon roeien, first come first serve) en 1 van deze hutten was een maori huis. Ook zouden we de brigde to nowhere kunnen zien (Nzders maken van alles een attractie) die alleen via het water, 2 dagen de rimboe in, te bezichtigen is. In de tussentijd deden we een berg oproepjes richting Wellington om een couch voor kerst te vinden waar we mochten blijven, boekte we Elena om naar mijn ferrytijd en maakte we haar abel tasman trip reservering nog net op tijd. En toen hadden we dus nog anderhalve dag in Wanganui vol te maken. maar we haden alles al gezien. Wat nu. de stad was na 18.00 ontzettend dood en volgens de loney planet was de jeugd die niet bezig was met de plaatselijke gangfights, te vinden in de enige bioscoop die het district rijk is. Dus bij gebrek aan betere keuze kochten we 2 studentenkaartjes (hihi) voor the day the earth stood keanu reeves... ach ja het hield ons van de straat. Ondertussen kon ik het erg goed met Elena vinden en boerde we ons een gat in de ozonlaag (fijn als er iemand anders ook zo ongegeneerd op los gast) Elena heeft een vriendje in Italie, genaamd Andrea en ze spreekt hem het liefst elke dag, dus elke morgen en late avond schalde het ciao ciao pronto pronto door de auto, wat me nog steeds grappig in de oren klinkt.

Na een lange rit van een uur of 2 richting de slalom logde (waar ons kayak avontuur zou beginnen) waren we aardig bedreven in het getrouwde stelletjes discussie spel, kaartlezen. Elena heeft namelijk 1 probleem, ze haalt links en rechts nogal eens door de war. Dus vonden we een inginieus systeem uit als ik reed, betekende JOKE rechts en ELENA links inclusief handgebaren en de hele rataplan. Ik moet zeggen dat ze erg vooruit is gegaan sinds het begin van de reis waarin ze zichzelf nog omschreef als dat meisje dat een kaart koopt en een uur later verontwaardigd terugkeert naar de winkel en zegt: deze kaart is kapot, hij heeft geen 'hier ben je nu' stip! De slalom logde wordt gerund door werkelijk waar het meest lieve groepje mensen ooit, mantelvoorbeelden van echte nieuw zeelandse vriendelijkheid. Het vvv kantoor had simpelweg gezegd, rijdt de akker op tot je bij de kiezels komt dan weet je dat je te ver bent, rijdt een stukje terug en vraag naar Steve. Verder was er nog Sherryl en Linda die ons voor een prikkie lieten parkeren met alle gebruik van de douches, tv kamer en bar. Een heerlijke fish en chips gehad, die ze vergaten af te rekenen en die ik achteraf nog hebt betaald. Hun vriendelijkheid maakt ze nog eens bankroet. We laden onze waterdichte vaten vast in, zodat we in de ochtend voor de grote toeristen rampsoed groepen het water op kunnen. We gaan namelijk zonder gids, slechts gewapend met een geplastificeerde rivierkaart het water op. I Love New Zealand!2 voordelen om voor een grote groep het water op te gaan. Je kunt ze voorblijven en zo echt de natuur genieten en in case of emergency drijf je een uur of 2 later vanzelf als hun kant op. :D

KUKUKUKULUKU, vroeg opstaan zegt de haan om 6.00 ja klopt ik kom der aan, snert haan. Even de kat en de hond aaien, hoor ik daar ineens een klein kereltje van een jaar of 8 met een kiwi accent: Wauw mam, die meisjes slapen gewoon in die bus!' Ja Maarten, dat klopt, richard kijk eens das nou een vette bus. Ik ik roep ja vet he? verbaasd kijken ze me aan. Een gezin uit amsterdam 2 kids, en een hond (die 4 weken in quarantaine moest) 2 jaar geleden hier komen wonen, kinderen kunnen perfect 2 talen, ze hebben het hier geweldig, maar de ouders vertelde dat ze aan het overwegen zijn misschien terug te gaan. Ze missen hun vrienden en familie heel erg. Kinderen blijken zich beter te kunnen aanpassen, blootsvoets, zoals het het hoort rennen ze rond. En dan blijken ze ook nog Italiaans te kunnen. Leuk voor Elena. Het meisje trekt aan de mauw van mama en vraagt verlegen of ze wil vragen of dat meisje (ik dus) met haar wil pingpongen. Nou dat wil ik best. Pingpongpingpong ohw shit, we moeten gaan onze kayaktrip! doei!

Even tussendoor, aan michiel (en andrea), je had zwaar gelijk, hoe je ook inpakt, je neemt altijd te veel kleren mee. Ik gebruik de helft niet, al had ik er wijs aan gedaan ipv 3 jeans 1 extra kniebroek mee te nemen. En ja lieve lezers, sinds mijn 2e week (ja toen ik nog in Auckland bezig was) Loop ik zo goed als fulltime blootvoets. Mijn eeltlagen bouwen weerstand op en het loopt hemels. Dus marijke, als ik terugkom, is er een klant voor je:P

De kayak trip is een van de mooiste dingen die ik ooit gedaan heb. Iedereen, zelfs oma, moet hem doen! We hadden eigenlijk voor de 5 daagse trip moeten gaan, om de hele route te doen maar de 3 daagse brengt je naar de meest mooi stukjes. Enkele hoogtepunten: urenlang peddelen door adembenemend hoge (ja hoge) dalen. Achter in de boot zitten en de boot met minuskule peddelbewegingen volledig kunnen besturen. De verschillende gradaties versnellingen in het water. Het opzoeken van de ideale v in een stroomversnelling. Het eten van de lunch in de kayak. Het river wild gevoel (mijn haar zat net zo goed als dat van meryl streep) de honderden watervallen die onstonden door de onophoudelijke regenval.

We starten met een groep van 5 kiwi's die deze toch ook gingen doen, wat voor hun inhield dat er eentje alleen moest peddelen. Na een soort zelfverzonnen race kwamen we bij de eerst hut voor de nacht aan. we waren de 2e die aankwamen, yes! Onderwijl hadden we verschillende mensen ingehaald en 1 van deze boten ging net na ons een gevaarlijke rapid (versnelling in) die in het midden een boomstronk heeft. Als je daar de verkeerde v ingaat...tsja. Ze leken het er niet over eens wie de boot nu bestuurde en kwamen overdwars te liggen, de meest slechte positie om in te zijn. Toevalig keek ik om en ik dacht, nee, die gaan toch niet echt nee ohw nee ohw shit. BAMKNAL! in volle vaart raakte de kayak de boomstronk die de kayak werkelijk in 2en brak. Shit, waar zijn de meiden? Elena zie jij ze. toen zagen we iets wits drijven, onze kant op. Terugpeddelen tegen deze stroming was niet mogelijk, dus we voeren naar de kant om te zien of ze konden helpen. Het wits bleek 1 van de vaten te zijn die overboord was geslagen, snel volgden er meer. En toen zagen we gelukkig 2 natte dames naar de oever bewegen. Wat we toen nog niet wisten was da de kayak letterlijk doormidden was en ze niet verder konden. Omdat de kayak midden tegen de boom was geknalt, zat de boot letterijk om de stronk heen gewoven maar dat zag je vanaf de andere kant niet. Ik geloof dat hij daar nu nog steeds hangt. Het bleek ook dat de opvarende, 2 kiwi zusjes, ervaren waren. Ohw god dan hebben wij leken echt geluk gehad.

De 5 kiwi's waar we mee vertrokken waren bleken uiteindelijk 1 van de dames in de boot te hebben genomen (ze hadden een plekje over) en hielpen mee vaten te vinden. Het andere meisje kwam in de boot van de reisleider van die grote (duitse) groep te zitten. Pas de laatste dag werd er een nieuwe kayak verzorgd. De 2e dag weer lekker peddelen en de brigde to nowhere bezoeken. Mooi ding maar hij leidt echt naar nowhere. Het verhaal achter deze brug is interessant, check hem maar eens op wikipedia:..
De 2e nacht zouden we in Tieke Hutt verblijven, een Maori Huis. Helaas was er ditmaal geen familie daar om ons te verwelkomen (of eigenlijk vond ik het wel goed zo, ik had niet zo'n zin in urenlang de gast zijn, ik wilde lekker eten en dan slapen) dus we mochten slapen waar we wilden. De grote duitse (tot het irritant aan toe niet engels willen begrijpende) teroristengroep sliep die avond in het maorihuis, zodat de rest van ons (ongeveer 9 man) 2 slaapzalen te verdelen had. Ik kon het ondertussen heel goed vinden met de dames van de kapotte kayak (alex en de rest) dus ik stelde voor de andere kamer aan het tsjechische stelletje te geven, zodat ze romantisch konden uitslapen. Na een paar nieuwe kaartspelletjes geleerd te hebben en uitgebreid films, sterren en vader jacob in alle talen besproken te hebben, werd het tijd voor de 3e dag. Die konden we rustig aan doen, al was ik nu in een ritme van vroeg slapen, vroeg wakker. We peddelden erg rustig, namen elke detour die we wilden en namen zelfs een lunchpauze aan land. Prachtige grotwaterval mogen zien en toen was het alweer voorbij. Dank je wel Carol van de VVV!

Op naar palmerston North..bijna kerst

deel 2 komt een dezer dagen met de avnturen rond kerst en nieuwjaar.. en de foto's natuurlijk!

dikke knuffel

Joke

doe mus met een giant squid voor nu als lokker