Waar waren we gebleven?

Mijn 2e couchsurf host. Dat was Gretchen en haar man Gunter. Ze kwam me heel lief ophalen met de autoen nam me mee op expeditie door een gigantische supermarket. Sommige Amerikaanse trekjes in het koopgedrag zijn hier zichtbaar, vooral in de inmensheid van de supermarktgebouwen. Ze hebben hier een genialiteit aan groente en fruitkeuze. De Kumara bijvoorbeeld, een paarse sweet potatoe die hier erg populair is (google hem maar eens). Granat Apples en Custard Apples, ik ben er verliefd op.Heerlijk zoeten toch zo verfrissend met net dat beetje bittere om het dorstlessend te houden. En vergeet de Vegemite en Marmite niet. Gretchen en Gunter hebben 3 dagen lang voor me gekookt, ze stonden derop, omdat ze van koken houden en het leuk vinden voor gasten te zorgen. Ik mag zeker niet klagen. Nadat mijn busje afgeleverd was voor'ons' huis (helaas was de dvd speler niet meer aanwezig) met gordijntjes en de hele rataplan, heb ik een testnacht geslapen in de bus. Heerlijk geslapen! Maar toen kwam de grote opgave, mijn eerste rit (op een angstaanjagende stop bij het tankstation na) in mijn uppie, in een bus met stick, links rijden, rechts sturen. Wauw, wat een opgave. Vergeet de vreemde stad en het daadwerkelijk moeten bereiken van een adres niet. Maar ik heb het gered, al was mijn tshirt doorweekt. Ach ja die 25 graden is ook erg vervelend ;-)

Adres bereikt. Fraser, van mijn eerste adres, had me uitgenodigd voor een ontbijtbbq. Jawel ontbijt! Dus wij rijden erheen, een beetje later, vanwege mijn slechte orientatie eerder. Je brengt als gast iets mee, juice, vlees, eieren, maakt niet uit en dan eet iedereen van alles wat aanwezig is. Nieuwe mensen ontmoet, nieuw kaartspel geleerd en niet onbelangrijk, Fraser leerde me hoe je 'ECHTE' heuvels oprijdt met een handbrake pull up. En dat is daadwerkelijk levensreddende kennis, denk aan Joke voor een stoplicht en bijna alle auto's erachter aantikken. Is niet gebeurd en gebeurd nu zeker niet meer door de nieuwe kennis.

De nacht voor het huis van Craig en Fraser doorgebracht, ik mocht de douche en de rest gebruiken. Het was tijd verder te gaan, maar niet nadat ik nogmaals met Fraser naar een andere brunchbbq ging. Dat was een erg gezellige eetpartij die lekker lang duurde. Ik had, op aanraden van Fraser o.a een fles L&P meegenomen. Een drank 'that's worldfamous in New Zealand' en waarvan ik nu baal dat ze hem niet ergens anders verkopen. Lekker! Ik had een nieuwe host gevonden in het andere eind van de stad om de nacht door te brengen, dus na de vreetpartij ging ik op weg naar mijn nieuwe host Kylie in het noorden. Na al dat eten bleek ze voor mij ook nog een maaltijd te hebben bereid, die ik dankbaar opat. Ik wilde graag voor haar huis camperen, omdat ik het nog steeds leuk vind in de bus te slapen, dus zo geschiedde. Na samen illegaal fruit geplukt te hebben bij de buren (overheerlijke grapefruits, citroenen, mandarijnen en sinasappels) vertelde ze me dat ze een half jaar geleden een operatie had gehad waarbij haar maag verkleind was. Ze had in die periode meer dan 60 kilo verloren. Ik vond het fijn dat de atmosfeer zo was dat ze me dit wilde vertellen. In haar huis ontmoette ik Ingrid, de vriendin van haar broer. Ingrid was 7/8 jaar geleden vanuit Maastricht geemigreerd naar Auckland. Nederlands praten is toch echt niet zo makkelijk in het land met de rare stopcontacten :D. Ze vinden trouwens allemaal dat mijn tatoage stoer is!

Na deze nacht las ik een noodoproep op couchsurfing.com van ene Irina Becker, die geen bevestiging van haar host had gekregen in Auckland en deze dag zou landen op het vliegveld vanuit Melbourne. Ik dacht waarom niet, dus ik reageerde op haar noodoproep door mijn extra slaapplek en reisgezelschap aan te bieden voor de 10 dagen die ze hier zou zijn. En dat vond ze een superidee! Ik had net een oproep voor een travelmate de deur uitgedaan en daarop reageerde Sebastian Boie, die vroeg of hij met ons mee kon reizen voor die 10 dagen. Zijn 30 jaar oude bus was in the repairshop voor 2 weken en hij wilde niet 2 weken op zijn gat zitten. Ik dacht, waarom niet, als hij een tent meeneemt. En zo geschiedde. We ontmoette elkaar in de stad, kochten alles voor een goede avond picknick en reden Mt Eden op, in het midden van de stad. Het klikte meteen goed. Ik ben wel in de minderheid, Irina en Sebastian zijn beide van origine Duits;). Irina heeft de eerste 12 jaar van haar leven in Kyrgyzstan gewoond, wat een toeval!

2 bijzondere feiten van mij nieuwe reisgenoten. Sebastian's vriendin studeerde in Sydney en net op het moment dat hij bij haar was, kreeg ze s'nachts een bloeding in haar hersenen. Als hij der niet was geweest, was ze der niet meer geweest. Dit alles gebeurde 4 weken geleden. Irina vliegt over 10 dagen door naar India, waar de jongen die ze in Melbourne ontmoette en nu een relatie mee heeft, vandaan komt. Hij heeft haar laten weten haar ten huwelijk te willen vragen als ze daarheen gaat.

We sliepen voor het huis waar Sebastian woont (studentendorm) en gingen op expeditie naar 'The Warehouse' de ubergrote 'hierkoopjealles' fabriek lijkt het wel. Na de juiste dingen gekocht te hebben die ik noodzakelijk vond voor mijn bus, kochten we 2 geniale active speakers (PHILIPS) voor mijn Ipod. Schot in de roos. Wat die dag gingen we op expeditie naar....

PIHA Beach!! Jawel, het strand waar Xena, warrior princess is opgenomen. Supergevaarlijke onderstromen, zwart zand en gewoonweg een prachtige dag! Zandkastelen bouwen, luieren in de zon, koraal beklimmen en natuurlijk een aflevering van Xena kijken op het zwarte zand.

Toen was het alweer zaterdag en na een heerlijke uitslaapsessie namen we de Link bus naar het Grey Lynn festival. Heerlijke dag met Poyginese reggea in je oor en een fles L&P in de hand. Wat wil een mens nog meer. Nog een feestje dan maar. Om te vieren dat blauwbaard 290 jaar geleden eindelijk het loodje liet. Craig's feestje. Retegezellig. Inclusief een dragqueen show met britney spears medley en maori dragqueens. En probeer maar eens een zinvol gesprek te hebben met dronken azische (NZ/aziatische) dames die schreeuwen zien als de enige vorm van communicatie. Geweldig. Ze hadden bij de dochter van Lucy Lawless in de klas gezeten, dus ik had behoorlijk wat verhalen aan te horen. Gelukkig hadden Irina en Sebastian het ook erg naar hun zin aldaar.

En nu zit ik in Rotorua, waar het schijnbaar riekt naar zwavel. Soms ben ik dankbaar voor mijn kapotte reukorgaan. We zitten hier in een werkelijk waar paradijselijk huis, bij een vrouw van 63 die al meer dan 170 mensen heeft gecouchsurft. Mijn reispartners willen gaan skydiven, ik wil vooral niet uit een vliegtuig springen waar niks mee aan de hand is. Maar ik ga wel Zorben! En natuurlijk de natuurlijke zwavelbronnen in voor een gave huid. Plus Rotorua is het hart van de Maoriorigine, dus ook dat gaan we doen. Echter nu regent het hard en is skydiven even uitgesteld.

Ik heb er nu 500 kilometer opzitten en ik kan Bas, Dirk en de rest vertellen dat ik geen dodelijk projectiel ben en het zelfs leuk vind links te rijden. Rijden in de stad maakt dat je snel leert wat je moet doen. Roundabouts blijven wel een puzzel. Mijn reisgenoten lachen om de kinderlijke woorden die Dutch people hebben, zoals sleutels of gebeurtenis. Alles is goed. Foto's komen later, internet is hier beperkt met uploaden. Maar check mijn profiel op facebook.com voor heel veel foto's.

Dikke kus aan jullie allen,

Ik mis jullie stiekem best wel een beetje.

Een erg lange catch up, maar er gebeurd ook zoveel geweldigs hier!