Duizend dingen gaan er door mijn hoofd. Mijn vingers worden er gek van. Typen en backspacen typen en backspacen, aaaah get a grip!

Ik noem het ditjes en datjes, want dat is wat het is.

Vorig jaar mocht ik me winnaar noemen bij een Jacques de Leeuw Prijs. Ik helemaal van dekaart, en blij natuurlijk. Deze reis is niet gesponsord door de Leeuw familie, iets wat veel mensen wel schijnen te denken. Een van de 'voorwaarden' voor een winnaar was aanwezig te zijn bij de volgende uitreiking, om een leuk praatje te doen over wat je gedaan hebt met de prijs, hoe het gegaan is het afgelopen jaar en om de nieuwe genomineerde een hart onder de riem te steken. Voor de hele mallemolen begon had ik al netjes aangegeven dat bij die hel kleine kans van winnen, ik niet aan deze voorwaarde kon voldoen, omdat ik van plan was New Zealand onveilig te maken. Geen probleem. Men zou tezijndertijd contact opnemen en we zouden er wel iets op vinden. Eind mei 2009 en ik had nog steeds niks vernomen. Ik besloot zelf contact te leggen en oplossingen aan te bieden. En inderdaad, men was vergeten dat ik geografisch onaantrekkelijk zou zijn. Ik bouwde een filmpje van een paar minuten, in de spaarzame stukjes droge dag van Auckland en na veel gehanses kreeg ik het ding naar Frank toe, die het vervolgens in de set monteerde. Eind goed al goed.

De kracht van het internet. De volgende dag wilde ik graag weten wie er gewonnen had, maar op geen enkele nieuwssite, zelfs fontys niet (why am I not surprised), was er een spoortje bewijs te vinden. Ik dook in overmoderne modus en tikte ' Jacques de Leeuw' in op Twitter.com. Zowaar en welgeteld 1 enkele tweet. Gelukkig was deze tweet over de winnaars en kon ik toch achterhalen wie er gewonnen hadden. Gefeliciteerd aan

Categorie uitvoerend: Roger Linnemann.

Categorie docerend: Marleen Hartjes.

-----

Als je van plaatjes kijken houdt, zit je vast meer met de foto's te klikken dan van dit schermpje te lezen, doch ter kijkinfo: Ik heb, na veler verzoek, mijn flatje op de foto gezet en op de blog gegooid, kijkt, vergaapt en wijs ernaar. Denk er verder nog een star trek controldek bij als algemene woonkamer met een Bioscoop, daarop aangesloten een Wii, een DVD set, een DJ set een een akoustisch drumstel om de boel af te maken en je hebt een aardig beeld van mun flatje. Na een heleboel toestanden over de wisseling van bewoners, hierin zal ik de volgende blog een mooi verhaal doen, is er nu eindelijk een soort wapenstilstand en het is heerlijk.

Hierdoor ben ik van huiszitter naar pandjesbaas gepromoot, helaas zonder daadwerkelijk opslag, maar het geeft me een unieke kans in de wereld van de New Zealandse mafia te duiken...

Have a nice day..